ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΚΑΚΟ (ΜΕΡΟΣ Β)

... Ξεπήδησε στο μυαλό μου σαν μια θολή φιγούρα του παρελθόντος. Η αγκαλιά της ήταν οικία. Μύριζε... Μπισκότο. Γρρρρ... Μου αρέσει αυτή η μυρωδιά. Ένοιωσα το τελευταίο χάδι του μπαμπά.

<< Γεια σου Σίμπα! >> Μου είπε και εξαφανίστηκε με αυτό τον κουβά.
Σκέφτηκα πως δεν θα αργήσει να επιστρέψει. Πάντα φεύγει από την φωλιά μας , όμως μετά ξανά  έρχεται.
Στην φωλιά... Στο σπίτι μας...Στη Μαμά...
Την θυμήθηκα αυτή την μυρωδιά. Ήταν η πρώτη μου μαμά. Γίνεται αυτό; Να έχω δύο μαμάδες; Γρρρρ
Ήταν καλή μαζί μου . Με άφηνε να κοιμάμαι στο κρεβάτι της. Κάποιες φορές έφευγε και εκείνη , όμως μετά ερχόταν.
Μόνη... Κάθε ξημέρωμα κοίταζα την πόρτα. Ήλπιζα ότι δεν θα έμπαινε μόνη.
Τι τους έκανα; Πρέπει να ήταν κάτι πολύ κακό... Να φταίει το κόκκινο κρεβάτι ; Είναι τέλειο για τα νύχια μου! Μήπως ... Οι επισκέψεις μου στις δίπλα φωλιές;

Δεν ήμουν καλό γατί.  Έπρεπε να επανορθώσω. Βρισκόμουν πάνω στην κοιλιά της, όταν αποφάσισα να είμαι ήσυχος. Από εκείνη την στιγμή και έπειτα δεν θα με άκουγε κανείς. Ίσως τότε να επέστρεφαν  και να με ήθελαν πίσω. 

Οι μέρες περνούσαν έτσι, ήσυχα. Εγώ βουτηγμένος στην ησυχία του ύπνου μου, περίμενα. Κανείς δεν ερχόταν να με πάρει. 

Ξαφνικά με πήρε στην αγκαλιά της και με οδήγησε στην πόρτα.  Δεν ήθελα να την ξαναδώ αυτή την πόρτα. Ποιος ξέρει που θα με πήγαιναν πάλι; Φαίνεται πως ό, τι κι αν έκανα δεν ήταν αρκετό, όσο κι αν ήμουν ήσυχος , όσο κι αν κοιμόμουν...

 Τελικά ήμουν μόνος. 

Ε λοιπόν ξέρετε κάτι ; Πονά η μοναξιά.

( Συνεχίζεται)